ZAKŁAD PALEOBIOLOGII, z siedzibą w Warszawie, jest pierwszą w Polsce niezależną placówką paleontologiczną, działająca poza "klasycznymi" strukturami życia naukowego. Został powołany i oficjalnie zarejestrowany 21 października 2002 roku przez grupę absolwentów Wydziałów Biologii i Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, działających od 1975 roku jako Societas Polonica Epicureorum. _______________________ Ze Statutu Zakładu Paleobiologii: Zakład Paleobiologii powołuje się w celu prowadzenia szeroko pojętej popularyzacji wiedzy paleobiologicznej, oraz, w miarę możliwości, własnych, niezależnych badań naukowych. Zakład Paleobiologii jest samowystarczalny pod względem finansowym. Działalność gospodarcza jest jedynym źródłem jego dochodów, w związku z czym nie przyjmuje żadnych dotacji z zewnątrz. Zakład Paleobiologii jest niezależny we wszystkich sprawach, z wyjątkiem tych, które dotyczą jego związków z The Free Rosicrucian University oraz Free and Accepted Masonic Rosicrucians. _______________________ Publikacje Zakładu Paleobiologii Zakład Paleobiologii, mimo bardzo krótkiego czasu swoje istnienia, zdążył już rozwinąć działalność edytorską w internecie. >> _______________________________________________________ Skamieniałości są wśród nas... Skamieniałościami nazywamy skamieniałe szczątki dawnych roślin i zwierząt, zachowane w skałach skorupy ziemskiej. Wbrew pozorom, nie są on rzadkością. Wręcz przeciwnie, otaczają nas w ilościach wprost niewyobrażalnych! Aby się z nimi zetknąć niekoniecznie trzeba iść w góry lub na pustynię z młotkiem geologicznym i w towarzystwie całej ekspedycji naukowej. |
Bursztyn bałtycki jest jednym z najsłynniejszych obiektów paleontologicznych, dyskutowanym przez filozofów i uczonych od czasów starożytnych. Istnieje pogląd, że najstarsza wzmianka o bursztynie pojawiła się już w Księdze Rodzaju. Dr Johann G. Hasse w 1799 roku przekonywał swoich czytelników, że drzewem, które dało bursztyn było drzewo życia rosnące w Raju. Mało tego, krainę Hawilach, wzmiankowaną w Biblii, identyfikował z bursztynonośnymi wybrzeżami Sambii, zaś rzeką Pison miałby być Bałtyk. Bursztyn aż trzykrotnie jest wspominany w "Odyssei", i to są najstarsze dotąd znane, przez nikogo nie kwestionowane wzmianki o tym niezwykłym minerale. Zakład Paleobiologii planuje sukcesywne publikowanie stron internetowych poświęconych przyrodniczym i kulturalnym aspektom bursztynu i innych żywic kopalnych. |
Strony internetowe Zakładu Paleobiologii
dedykowane są pamięci Różokrzyżowców epok minionych. Uczeni ci, wyprzedzając swą myślą i odkryciami czasy, w których przyszło im żyć, nierzadko płacili cenę najwyższą za dążenie do prawdy i reformy społeczeństwa. |
______________________________________________________________________________________________________ |
Motto: "Różokrzyżowcy wykorzystują to, że ich nie ma i pojawiają się wszędzie." Umberto Eco |
Bursztyn bałtycki, zwany również sukcynitem, jest
skamieniałą żywicą wymarłych gatunków roślin iglastych, obejmowanych
wspólną nazwą sosny bursztynodajnej (Pinus
succinifera). Fotografia poniżej przedstawia oszlifowany kawałek bursztynu, pochodzący ze zbiorów Zakładu Paleobiologii. |
Często wystarczy wyjść w pole lub na plażę, rozłupać jakiś napotkany kamień i już po chwili delektować się widocznymi na przełamie pancerzykami i szkielecikami. Dobrze jest udać się do pobliskiej żwirowni, gdzie kamieni i skamieniałości jest bez liku. Bywa, że w takiej żwirowni znajdzie się nawet fragmenty szkieletu mamuta! Szczątki mamutów od czasu do czasu odkrywa się nawet w Warszawie podczas prac budowlanych. Obfitym źródłem skamieniałości okazują się nawet alejki niektórych warszawskich parków. Bywa, że wysypane są one żwirem, w którym napotyka się ordowickie i sylurskie otoczaki skał węglanowych. W przeszłości zdarzało się nawet, że takie głaziki z alejek były źródłem materiałów naukowych dla najsłynniejszego polskiego paleontologa, Romana Kozłowskiego. |
Uaktualniono: 27.12.2002 |
Poczta Polska upamiętniła postać Romana Kozłowskiego znaczkiem wydanym w 1990 roku. |
Foto: M. Dziwiński. |
Po prawej ordowicki graptolit
Koremagraptus kozlowskii nazwany tak na cześć Romana Kozłowskiego przez słynnego angielskiego paleontologa Olivera Bulmana w 1944 roku |
Obok, skamieniałe szczątki
receptakulita Receptaculites
neptuni z górnego
dewonu. Okaz znaleziony przypadkowo, w rowie przydrożnym, w trakcie parominutowego postoju podczas przejażdżki samochodem. Czym były receptakulity, tego do dziś nikt nie wie. Spór trwa nawet o to, czy były roślinami, czy zwierzętami. Ze zbiorów Zakładu Paleobiologii. |
Foto: M. Dziwiński. |
Wiele cennych okazów
trafia do rąk naukowców dzięki amatorom kolecjonerom. Tak było z
niezwykłymi okazami ordowickiego półstrunowca Melanostrophus fokini (po
lewej), pochodzącymi ze zbiorów eratyków barona von
Puttkamera. Foto: Zessin & v. Puttkamer. |
Głazy narzutowe z obszaru
Polski są przebogatym źródłem skamieniałości. Ponieważ spotkać je można na
znacznej części powierzchni Polski, stanowią od lat obiekt zainteresowania
paleontologów amatorów. Ordowickie i sylurskie narzutniaki zawierają również wprost nieprawdopodobne ilości mikroskamieniałości zwierząt i roślin. Szczątki te, zazwyczaj nie przekraczające 1 mm długości, wydobywa się przez rozpuszczanie skał w kwasach. Estoński paleontolog i geolog, Ralf Männil, wyliczył, że w jednym gramie skały ordowickiej może być do 20 okazów tajemniczych Chitinozoa, towarzyszących całej masie innych skamieniałości. |
Johann Wolfgang Goethe 1749 - 1832 |
J.W. Goethe w pojęciu zwykłego człowieka był wybitnym poetą
niemieckim. Mało kto wie, że ten jeden z największych geniuszy czasów
nowożytnych był również autorem prac z zakresu anatomii,
medycyny, geologii,
paleontologii, mineralogii, oraz teorii sztuki. Był także mężem stanu i
myślicielem. Jednak jedynie nieliczni wiedzą, że był również Różokrzyżowcem o bardzo wysokim stopieniu wtajemniczenia w nauki Różo - Krzyża. Założyciele Zakładu Paleobiologii, którzy nie kryją swych bliskich związków z rozekrucjanizmem, uznali tę niezwykłą postać za swojego symbolicznego patrona. Pozostaje to w zgodzie z wielosetletnią tradycją kultu Mistrzów R + C. |
_________________ |
Ordowicka
mikroskamieniałość, Lagenochitina, przedstawiciel zagadkowych Chitinozoa. Okaz oglądany w mikroskopie elektronowym. Wielkość naturalna ok. 0,9 mm. |
Goethe Centre for Palaeobiology |